Volendam als 'streng' publiek

Iedereen zal wel denken: mijn gemeente is streng qua muzieksmaak. De desbetreffende artiest moet super goed zijn en een hoog niveau hebben. Toch, er zijn mensen en  gemeenten die het totaal niets uitmaken. Je moet immers als zanger zijnde goed kunnen zingen en vooral geen valse noten zingen. De meeste mensen zijn al  gauw tevreden. Zelf ben ik dat dan weer niet. Mijn voorkeur gaat vooral uit naar buitenlandse artiesten. Waarom? Omdat ze sowieso al biljarden malen beter zijn dan de Nederlandse artiesten en bands. Zij kunnen mij zonder moeite overtuigen en mij laten genieten. Nederlandse artiesten echter lukken dat op een of andere manier niet. Ik weet nog hoe ik tijdens een concert in de Rodahal in Kerkrade (Zuid-Limburg) niet alleen Nick en Simon en Coverband Noizz optraden, maar ook Xander de Buisonjé, Thomas Berge en Jeroen van de Boom, dat ik op een gegeven moment half stond te slapen. Geen van allen, behalve dan Coverband Noizz, heeft me kunnen overtuigen spijtig genoeg.
Terug naar Volendam waar het 'strenge' publiek is waar Nick en Simon mee te maken hebben gehad. In het boek wordt vertelt dat de Volendammers, en dat is wat niet-Volendammers raar vinden wanneer ze daar zijn, niet met hun gezichten naar het podium staan, maar juist het hele optreden met elkaar staan te praten. Maar, en dat zal alleen gebeuren als Volendammers je muziek mooi vinden en het optreden (super) goed, na elk liedje klappen ze wel allemaal voor de artiest of band. Omdat het publiek met de rug naar de artiest(en) toe staan, denken sommige artiesten of muzikanten dat het publiek hun muziek niks vindt. Wat ik in het boek 10 jaar Nick en Simon heb gelezen, is dat de meeste Volendammers allemaal wel muzikaal zijn of van een muzikale familie en daardoor wel elk foutje kunnen horen, of wanneer het vals is.

Ik moet bekennen dat ik nu toch wel een hele andere kijk heb gekregen over het dorpje Volendam. Ik heb altijd gedacht dat het gewoon, net zoals ieder ander dorpje of gemeente, hetzelfde was en niet echt een  voorkeur had. En ik zal ook maar meteen bekennen dat ik die Volendammers nu wel een tikkeltje raar vind, maar, en dat zeg ik er direct achteraan, als je zelf muzikant bent of familie bent van een muzikant en vaak van hem of haar de muziek hoort, hoor je al snel of het goede of slechte kwaliteit is.  Toch ben ik er op een of andere manier niet van overtuigd dat Volendam inderdaad zo streng is. Ik bedoel, kijk naar het kleine festivalletje van daar waar ook Nederlandse artiesten van buiten Volendam optreden. Vinden de Volendammers die dan ook goed? Wie zal het zeggen?

Even terug op de manier waarop je in Volendam dus als publiek staat. Je staat dus als Volendammer, vaak of altijd, met je rug naar het podium toe. Als Volendammer sta je dus altijd te praten en zo nu en dan klap je. Maar het rare vind ik, hoe willen zij Volendammers nu weten wie het is die het gespeeld hebben? Ze zullen dan ook echt eerst naar het podium moeten kijken wie er staat. Natuurlijk zullen de artiesten worden opgeroepen, maar dan nog. Er zijn meerdere mensen die Simon heten, of Nick, of Jan, of Jaap. Er zijn meerdere mensen (ook buiten Volendam) die dezelfde achternaam bezitten, zelfs al is het geen familie. Dus hoe willen ze weten wie op dat moment optreedt en diezelfde persoon de volgende keer herkennen? Voor ons een vraag, voor de Volendammers een weet.

Het grappige is, zelf ben ik, qua muzieksmaak, enorm kieskeurig. Mijn voorkeur gaat uit naar (niet Nederlandstalige) rock en/of metal. Toch luister ik ook steeds meer liedjes buiten deze genres. Alleen nog steeds geen Nederlands talig, en nee, dus ook geen Nick en Simon. En nee, voor ik het vergeet, ik luister ook geen klassiek en rap. Toch zal het ooit gebeuren dat ik WEL naar Nederlandstalig ga luisteren, maar dat zal alleen zijn als de artiesten mij ook daadwerkelijk weten te overtuigen. Ik weet van Kensington en Dotan, en ook wel een beetje VanVelzen, dat ze mij zouden kunnen overtuigen, omdat ik weet dat ze goed kunnen zingen, en (al is het een beetje) het niveau hebben van de buitenlandse artiesten. Toch zit het nog altijd niet mee met de Nederlandse artiesten. Want, en dan neem ik Nick en Simon als voorbeeld, aangezien deze blogs over het boek van hen gaat en dus ook over hen, de heren hebben mij twee (van de twee keer) niet kunnen overtuigen. Komt misschien ook omdat ik weet dat ze na die ene twee keer toch niet meer naar Zuid-Limburg komen. En dat is één van de eisen waar een Nederlandse artiest aan moet voldoen: vaker in Zuid-Limburg optreden. Ik ben namelijk niet iemand die, en daar heb ik ook het geld niet voor, naar het noorden gaat. Dus wie weet, als Nick en Simon ooit weer eens in Zuid-Limburg optreden en er vaker komen, of ik dan fan zal zijn. Mits ze me ook nog kunnen overtuigen. En daarmee, aangezien het bij mij ook, net zoals kennelijk de Volendammers, om de kwaliteit gaat, kan ik zeggen dat ik (gezien dat ik zelf 12,5 jaar keyboard speel) ook als 'publiek' zijnde 'streng' ben in de keuzes. Want, en dat heb ik al vaker gezegd, Nederland bevat vele artiesten die vals zingen. Sommige gewoon af en toe, maar andere continue.