Vergelijkingen

Iedereen kunt u wel met iemand vergelijken. U kunt bijvoorbeeld uzelf met uw idool vergelijken. U kunt zichzelf  vergelijken met een vriend, vriendin, vader, moeder, broer, zus of iemand anders die ik niet genoemd heb. Voor ik over ga tot de orde van dit onderwerp, wil ik u lezer benadrukken dat ik geen fan ben van Nick en Simon. Waarom heb ik dat boek dan en schrijf ik deze blog? Het antwoord hierop kom ik later, in een andere blog met een ander onderwerp, op terug. Terug naar de vergelijkingen.
In het boek vind je niet alleen de weg naar hun succes, maar ook 'hun gedrag'. Ik moet zeggen dat ik dingen ben tegengekomen die ik bij mezelf ook wel herken. Niet dat ik humoristisch ben, in tegendeel, ik ben eerder van de serieuzere kant. Ik zal bekennen dat ik, tot nu toe dan, maar enkele kleine dingetjes wel herken. Bij Nick herken ik meerdere dingen. Zo was Simon vroeger stil (geen idee of hij nu nog steeds zo is, maar ik denk van wel), zachtaardig, vriendelijk en ondanks dat heeft hij wel altijd zijn mannetje gestaan met voetballen. Zelf was ik vroeger, en nu nog steeds ook stil, zachtaardig en heb zeven jaar lang aan vechtsport gedaan, ook hard contact dus. Ik ben zelfs, al is het door de vechtsport minder, aan de verlegen kant. Simon is dan misschien weer niet verlegen, maar af en toe is hij bij mij wel zo overgekomen doordat hij niet veel zegt. In ieder geval veel minder dan Nick.

Maar wat zijn mijn vergelijkingen met Nick dan? Allereerst was Nick vroeger, en dat staat letterlijk in het boek, een Einzelgänger. Dit was (en op sommige momenten nog steeds) ik ook. Wat ik ook vooral gemeen heb met Nick, is dat wij beiden, als er brand is, in paniek raken en zo snel mogelijk weg proberen te komen. U vraagt zich nu zeker af of ik ook een bijna doodervaring heb gehad door een brand? Bijna doodervaring wel. Ik ben geboren met enorme zuurstofgebrek doordat de navelstreng om mijn nek heen zat. Daarnaast ben ik al een keer net niet geraakt door de  bliksem (scheelde drie meter) en ben ik een keer gewurgd geworden door iemand die ik erg goed ken en helaas familie is. Heb ik een brand meegemaakt? Ja, maar niet waarbij ik echt als een gek naar buiten probeerde te komen en verbrande. Wanneer het niet al te dicht bij mij in de buurt was, wel in hetzelfde gebouw, ging ik nog rustig naar buiten. Maar toen ik op de middelbare school kookles had en aan het gasfornuis stond (geloof me, zet me daar nooit achter), vloog de pannenlap in brand en raakte ik in paniek. Probleem was snel opgelost dankzij een klasgenoot, maar dan nog. En verder, wat heb ik verder nog gemeen met Nick? Nick heeft als tic dat hij zijn kraakbeen bij het oor laat kraken. Ik heb de tic dat ik verschillende plaatsen de kraakbeen laat kraken (letterlijk). Voorheen was het alleen mijn twee duimen, nu is het mijn pols, mijn schouders, mijn neus, mijn kaak, mijn knieholte, mijn enkels en, ja geen idee eigenlijk hoe je die plek noemt, elleboogholte of elleboogplooi. Eh, juist, en andere vergelijkingen? Ik denk dat ik die wel weet en heb met Nick. Nick en ik zijn allebei sportief (hoewel ik niet altijd sport hoor) en allebei slank willen zijn (en blijven). Helaas voor mij krijg ik mijn vet niet eens weg. Nick begon op zijn achtste gitaar te spelen. Ik begon op mijn achtste keyboard te spelen. Hoewel ik een jaar eerder, op mijn zevende, theorielessen heb gevolgd en mijn allereerste instrument een Xylofoon was waar ik op heb leren spelen. Zijn er nog meer vergelijkingen met Nick? Ja, ik denk nog eentje. Als Nick ziek is, blijft hij gewoon doen wat hij altijd doet: werken, actief zijn en zelfs sporten. Ik ben ook zo iemand, alleen laat ik het sporten dan achterwege. Hoewel, ik fiets elke dag naar school en terug, iets van een half uurtje, zowel heen als terug. Vorig jaar had ik een longinfectie en ondanks dat (gelukkig was het niet besmettelijk) fietste ik gewoon naar school.

Nu ik het zelf allemaal heb opgenoemd (wie weet zijn het er wel meer die ik nog niet weet), zie ik pas hoeveel ik met Nick gemeen heb. Zelf zou ik, als ik in een auto zou zitten waarvan de remmen het ineens niet meer deden, ook de auto uit springen. Dat heb ik zelf nog niet meegemaakt. Wel heb ik een keer over een pad, dat letterlijk op leven en dood was, gelopen. Eng dat het was. Enorme op en afstappen, een enorme afgrond en een super smal pad. En dan ook nog pijn aan je enkel hebben (paar dagen voordat ik met mijn ouders op vakantie ging was ik omgezwikt) en een slang tegen komen op dat pad, was niet fijn om mee te maken. Terug naar de vergelijkingen. Ik moet zeggen, er zijn misschien nog een paar dingetjes die ik zowel met Nick als met Simon gemeen heb: doorzettingsvermogen. Als Nick en Simon geen doorzettingsvermogen hadden gehad, hadden wij allemaal ze nooit gekend. Als ik geen doorzettingsvermogen zou hebben gehad, zou ik allang na één opleiding afgehaakt zijn en ergens zijn gaan werken waar ik geen diploma voor hoefde te hebben.