Als eerste zal ik uitleggen waarom ik geen fan ben van Nick en Simon. Het antwoord is vrij simpel. Dit duo heeft mij niet kunnen overtuigen om fan te worden, tijdens een theaterconcert en tijdens een optreden van een concert met meerdere artiesten. Ze hebben dan wel bewezen dat ze humor bezitten. Naast dat ze mij niet hebben kunnen overtuigen, is de muziek die zij maken (en spelen) totaal niet mijn smaak. Oké, in hun laatste album zitten er dan wel liedjes bij die ik mooi vind en die een rock achtige klank hebben. Daarnaast zijn er van enkele andere albums ook wel liedjes die ik (een beetje) mooi vind, maar het is niet mijn smaak. Hoewel ik probeer om er vanaf te komen dat ik alleen maar Rock en Metal luister, wat op zich goed lukt, zal ik ook maar bekennen dat ik, vooral nu ik met mijn laatste tentamens bezig ben, ik met de muziek van deze twee heren niet kan leren (ook niet met andere Nederlandse artiesten of bands) en daarbij, en dat is nog een reden waarom ik geen fan van ze ben, komen ze te weinig tot zelf nooit naar (Zuid-)Limburg toe.
Waarom heb ik dat boek dan? Ook heel simpel en als ik het goed heb, is dat al in de inleiding verteld. Ik heb het op social media (per ongeluk) gewonnen. Ik deed voor de grap mee met kennisvragen van dit duo, waarbij ik dacht, of nee zeker wist, dat ik niet zou winnen. In tegendeel, ik won juist. Na veel twijfelen, waarbij ik in eerste instantie besloot om niet mijn gegevens naar de redactie van de heren te sturen, had ik uiteindelijke besloten om het toch maar te doen, al was het om er achter te komen of het een grap was of niet. Al was het om erachter te komen hoe zoiets in zijn werk ging en hoe lang het zou duren om je prijs binnen te krijgen. Niet dat ik zo snel mogelijk dat boek wilde lezen, want uiteindelijk heeft het drie weken geduurd voordat ik dat boek ontvangen had, terwijl kopers het eerder hadden ontvangen. Na ontvangst besloot ik, al dan niet meteen, het boek toch maar te lezen. Ik moet zeggen, het was interessant en het begon heftig. Zo heftig dat de rillingen over mijn rug liepen.
Maar wat is dan precies de reden dat ik deze blogs schrijf? Laat ik het zo zeggen. Naar dat soort boeken (of tijdschriften) over (Nederlandse) artiesten ben ik altijd nieuwsgierig geweest. Niet dat ik fan ben of was. Ik wilde het dan niet kopen. Ik merk nu, nu ik dat boek gelezen heb, zelfs uitgelezen, dat ik de heren Simon Keizer en Nick Schilder (iets) beter ken. Enfin, ik schrijf deze blogs omdat ik mijn mening over het boek wil geven aan het openbare publiek. Zowel fans als de niet-fans komen zo te weten wat er zo ongeveer in het boek staat. Want als ik zelf mij zou inbeelden in iemand die geen fan is en het boek zou willen lezen, of een fan die het boek niet heeft, dan zou ik nieuwsgierig zijn wat er in staat en dus zelf ook zo'n blog willen lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten